Let s die together

Normalde zevkler ve renkler tartışılmaz felsefesine aykırı hareket etmem. Ama maydanoz olmak istediğim bir zevk var. Gerçi ne kadar zevk denebilir orası ayrı. Sonuçlarına katlandıktan sonra birisi için sanırım zevk sayılabilir. Resimden sanırım herkes ne olduğunu anlamıştır. Efendim bu sigara denen illet artık herkesin elinde. Liseyi geçtim ilkokul çocukları bile artık alenen, göğsünü gere gere, sanki marifetmişçesine bu merede bulaşmış durumda. Ailesinden birinden görüyor sonuçta. Sonucuna katlanmak dedik; efendim bunu sonu malum. Allah korusun ölen erken kurtulmuş olur bana göre. Kalan sağlar ölmekten beter olur. Olayın Yeşilaycı boyutuna girmek istemiyorum. Bunlar herkesin sürekli duyduğu şeyler. Benim bahsetmek istediğim bu insanların ne kadar azimkar olduğu. Yani kısıtlayan o kadar şey çıkarıyorlar, işte içmeme yasakları filan. Koca vapurda 2 metrekare yer ayırıyorlar. Ama yine de içiyorlar. Zam üstüne zam yapıyorlar ama yine de ceplerindeki son parayla gidip sigara alıyorlar. Düşününce ne kadar inanılmaz insanlar olduklarını anlıyorsunuz. Yani sen o kadar uğraş didin , alıcam içicem diye, karşısında gördüğün muameleye bak. Nefes nefese kalmalar, kesilmeyen öksürükler, erken yaşta kalp krizi riski... Saymakla bitmez. Üstelik bir de insanlar bu sonuçları bile bile bu zahmete bu kadar katlanıyorlar. Herkesin kendi seçimi karışamayız. Ancak bu seçimlerinin başkalarına dokunmaması lazım. Yani sen bu haltı yiyorsun ama dikkat et bütün zararı sana kalsın. Başkaları da zarar görmesin. Ama o zihniyet yok malesef. Azimkar oldukları kadar duyarsız, duygusuz da bunlar. Nerde olurlarsa olsunlar, etrafta kim bulunursa bulunsun yakarlar hemen. Kendi zevklerini başkaları için işkenceye çevirirler. Konser sırasında önündekini saçlarını yakma pahasına sigara içen insanlar gördüm ben. Ya da maç sırasında önümdeki kişinin yandığı hissine kapılmama sebep olacak kadar duman çıkarabilen tiryakiler gördüm. Daha beteri kucağında çocuğu varken ağzından sigarasını düşürmeyen insanlar tanıdım. Bu da son noktadır sanırım. Babannem , rahmetli dedem sigara içerken hep söylerdi kulağıma küpe olsun diye; "Parasını el alır, dumanını yel alır, zehri sana kalır..."