11 Ocak 2010 Pazartesi

Özlenen tatlar


Kaç zaman oldu ki eskiden yanıbaşımda olup da önemsemediğim tatları artık bulamamanın ızdırabını çekiyorum.Hani bazı şeyler vardır yerken güzelmiş bu dersiniz ama markette, bakkalda öncelikle alınacaklar listesinde yokturlar. Ama canınız bir gün çeker ve bakarsınız artık raflarda yoktur o ürün. Yiyememenin verdiği açlık hiç geçmez her yerde ararsınız bulamazsınız. İşte ne zamandır tadığını aradığım şeyler var benim de. Lanet olsun ki bulamıyorum hiç bir yerde. Hatta burada isim de vereceğim ki zaten bu yazıyı yazmamın gayesi o. En çok aradığım elmalı biskrem. Rüzgar gibi geçti hayatımdan kendisi. Babamın kividen sonra hayatıma zorla soktuğu bir yiyecektir biskrem. Ama sonrasında hastası oldum. Hele ki elmalısına. Ama kendimi kaybettiğim bir zaman aralığında çekti gitti hayatımdan. Farkedemedim bile ne zaman vardı ve neden artık yok. Markette, raflarda biskrem in yeni yeni çeşitleri boyları sıra sıra dizili ama benim gözüm hep onu arıyor. En son ne zaman yediğimi bile hatırlamıyorum.

Beni bu şekilde koyup giden bir diğer değerini bilemediğim ise yumiyum. Ancak ekmek aldığımda para üstü kalırsa bir kaç tane cebime attığım ve dönüş boyunca kemirdiğim o güzellik de artık yok ne yazıkki. Yazar kasaların kenarlarını artık daha ciks ürünler tutmuş. Abidik gubidik isimleriyle hiç birinde yumiyum un kendine çeken cazibesi hayran bırakan dik duruşu yok.

Başka bir hasretliğim ise eskilerden taa ilkokul yıllarımdan. Okul dönüşü eğer o günkü harçlığı bitirmemişsem ya da bilerek dönüşe saklamışsam alırdım kendisini . Evin yolu üzerinde bir bakkalda satılırdı. Doritos cheetos gibi göz alıcı rafları yoktu. Toptancıdan geldiği çuvallar içinde satılırdı. Fiyatı inanılmaz ucuz ama tadı bir o kadar nefis tek bir ürün olabilir. O da patsito. Öyle can canlı paketlerde satılanlar gibi yarısı hava değildi. Pakedi açtığında dışarı taşardı. Sırf onu tekrar bulurum umuduyla 10 sene sonra o bakkala gittim. Kasadaki teyze hala bişiler örmeye çalışıyordu ama patsitolardan eser yoktu. O da rüzgar gibi geçti. İlkokul dendiğinde ağzıma hep onun tadı gelir.

Her neyse; yukarıda bahsettiğim güzelliklerden haberi olan , gören duyan yakın zamanda tatmış kim varsa lütfen ulaşsın ve acımı dindirsin. Hasretle kucaklarım...

Edit:Elmalı biskrem e kavuştum. Bi kucak dolusuna sahibim şu an. Emeği geçen herkese teşekkür +rep. Darısı diğer tatlara...

6 yorum:

beyza dedi ki...

yumiyum'la aynı formda tofitalar gördüm. şekil falan aynı, e zaten malzeme aynıdır bi fark yok aralarında tofitayla. bi tek üstünde tofita yazıyo onu da etiket falan yaparız bişeler rahat ol.

şeker dünyasını benden soracaksın.

Adsız dedi ki...

bakarız bir şeyler. (elmalı biskremle ilgili belki yardım edebilirim.)

Kurt dedi ki...

çok makbule geçer. öyle böyle değil...

MG dedi ki...

Eskiden, ben taa ilkokul 4. sınıftayken falan, mavi paketli doritos vardı... Yokbilmemne çeşnili... Ben de onu çok özlüyorum be hacı..

VONALI dedi ki...

wait for it...

Nesrin dedi ki...

yumiyumlar hala var bazı yerlerde. Olmadı tofita ile idare et.
Elmalı biskrem için yapacak bir şey yok malesef. Ancak pastaneden elmalı pasta alabilirsin.
Malesef bazı firmalar piyasaya bir ürün sürüyorlar, çok satılmayınca da hemen kaldırıyorlar. Mesela son dönemlerde ofis cips çıkmıştı. Ben de onu çok seviyordum, ama birbirimize doyamadan ayırdılar bizi :(

Ve Patsito.... İçinden genelde yeşil olmakla beraber değişik renklerde minik oyuncaklar çıkan mısır cipsi. Ben de çok özledim seni