Derbi galibiyetini zevkle okuyayım diye Fanatik aldım bugün bir tane. Tam şevkle başlamıştım ki 3. sayfaya gelmeden gazeteyi yakmak istedim. Böyle tutarsız haber yapan bir gazete olur mu ya? İlk sayfada "Ali Sami Yen' de Baros show" "Lincoln resitali" " Cimbom hakkıyla kazandı" şeklinde başlıklar. Gol atan Servet'i, attıran Lincoln'ü övmeler gırla... Arka sayfayı açıyorsun; Servet'in golü fauldü, Delgado' ya haksız sarı, Lincoln'ün pozisyonunun penaltıyla alakası yok. Herhalde ön sayfayı başka , arka sayfayı başka "fanatik" ler hazırlıyor. Ya da bu gazetenin bir editörü yok, isteyen istediği şekilde haber yapıyor. Bir bakıyorsun Baros ' dan hattrick helal Baros filan , hemen yanında amaan 2 si penaltıdan zaten tarzı haberler. Bir tane okunası spor gazetesi yok. Tarafsızlığı geçtik , taraflı haberinde cılkını çıkarmış durumdalar. Almayın , para vermeyin bu tür gazetelere. İnternet var mis gibi...
Uefa grup maçları bu akşam sonuçlandı. Bildiğimiz gibi grup ikincileri Şampiyonlar Ligi'nden gelen takımlar ile eşleşecek. Ve grup ikincilerine baktığımızda görüyoruz ki eskiden hep Şampiyonlar Ligi'nde görmeye alıştığımız takımlar; Valencia,Deportivo,Ajax,Milan,Stuttgart,Galatasaray... Bir yolunu bulup kendilerini CL deki takımlarla kapıştırmayı başardılar...
Çok güzel anlatmış Ekmek Teknesi'nin Heredot'u. Derslere , işlere , maçlara odaklanan ilgimizin aslında olması gereken yerden ne kadar uzakta bulunduğunu farkettiriyor en güzel şekliyle...
Bilmiyorum hala olaydan haberi olmayan var mı ama ben yine de bir özetliyeyim. Muntazar el Zeydi adlı gazeteci , Bush un başkanlık döneminin sona ermesinden dolayı veda turu yaptığı Irak'taki bir basın toplantısı sırasında ayağındaki ayakkabıyı çıkararak kendisine fırlattı. Olayın büyük yankı uyandıracağı açık ki çoktan öyle olmuş durumda. Şimdiden 200 avukat Muntazar ın avukatlığını yapmak üzere başvurmuş durumda. Çoğu kimsenin hoşuna gittiği açık. Bakalım olayın mizahi yönü nasıl olacak...
Eskiden çok tutulurlardı. Hatırlıyorum , Fatih Terim'li, milli takımlı reklamları dönerdi sürekli televizyonlarda. Herhalde yerli malı olduğu için milli takımla özdeşleştirirlerdi. Severek yerdik. Sonra nedense pek gözükmediler ortalarda. Derken şimdilerde yine başladılar reklamlara. Orjinal buldum reklamları açıkçası. Güzel kurgulamışlar... Da ; Nutella varken bilmiyorum kimin 'el'i gider Sar'elle' ye. Yine de "yerli malı yurdun malı , herkes onu kullanmalı!"
Bundan 13-14 sene öncesi. Daha ilkokula bile başlanmamış. Bisiklete bile 4 teker ile bindiğim zamanlar. Babam benimle ilgili olan her şeye benden daha meraklı. Yan apartmanda kalan arkadaşının benim yaşımdaki oğlu , bisikletin iki küçük tekerleğinden birini çıkarmış 3 tanesi üzerinde kullanmaya başlamış. Bunun üzerine babam küçük tekerlekleri çıkarmam için baskılara başlar. Ben bir türlü cesaret edemem halbuki iki tekerlek kullanmaya. Bunun üzerine eğer iki tekerlek kullanmazsam bisikleti başkasına vermekle tehdit eder. Canımı veririm bisikleti vermem diyerek eyvallah diyorum babamın teklifine. Bir Pazar günü önümde çıkarıyor tekerlekleri ve atlıyorum bisiklete. İlk pedallarda dengemi sağlamak amacıyla tutuyor bisikleti ben başlıyorum hızlanmaya. Derken bir fark ediyorum ki babam geri de kalmış ben uçuyorum 2 tekerin üstünde. Bir heyecan bir gaz geliyor. Biraz gittikten sonra asıl problem kafama dank diye iniveriyor. Ulan ben nasıl duracağım. Babam aklıma geliyor nasıl çıkardıysa yola o şekil durdursun diyerek ona geri dönmeye karar veriyorum. Yan apartmanın çevresinden dolanıp geri gelirim diye rotayı da çiziyorum. Emin adımlarla ya da pedallarla ilerlerken köşeyi dönmemle telaş başlıyor bende. Çünkü tam yolumun üstünde bir sürü çocuk kendilerinden geçmiş bir şekilde oyun oynuyor . Geri dönmeye yetecek kadar alan yok, durmam zaten imkansız. Başlıyorum bağırmaya açın yolu , sürücü adayı geliyor diye. Ancak öylesine bir trans halindeler ki beni fark etmiyorlar bile. Zaten zaman kısıtlı. Bari hasar az olsun diyerekten en irisini seçiyorum çarpmak için. Saniyeler sanki gün gibi geçiyor. Sürekli bağırıyorum ama ne fayda. Olan oluyor ve ben bir güzel geçiriyorum çocuğa. Benim iki katım ama yaşı olsa olsa benden 3-4 yaş fazla. Diyorum hadi bakalım düştüğümüz yetmediği gibi bir de dayak yiyelim tam olsun. Korkuyla çocuğun çarpmanın şokunu atlatmasını ve üzerime atlamasını beklerken babam yetişiyor. Durmayı beceremediğimi anlamasın diye çamura yatıp düşüşümü çocukların yer vermemesine bağlıyorum. Adam olmuş zevkten dört köşe. Omuzda gidiyorum eve. Bir hafta dışarıda g.t korkusuyla geziyorum ama evin kralı ben oluyorum. Sonrası zaten bisiklet üzerinde geçen gençlik yılları…
